Peddlin' Pete (B) Acoustic Blues Café De Garde Gijmel (Langdorp) (25-03-2024) reporter & photo credits: Freddie info artiest: Peddlin ' Pete info club: Café De Garde © Rootsville 2024

Bij Davy en Tamara van 'Café De Garde' staat vanavond 'Blues' in de spotlights en dan is Gevarenwinkel dus present. Vorig concert was hier helaas geannuleerd door ziekte van de muzikanten maar deze Piet Vercauteren AKA 'Peddlin' Pete' is nog uit het juiste hout gesneden. Met zijn 'PD Martin Band' staat hij dit jaar ook geprogrammeerd op dat festival hier een beetje verder op maar nu even het akoestische deel van Piet en in deze hoedanigheid was hij ook deelnemer van de voorbij 'Belgian Blues Challenge' die werd georganiseerd door het 'Gevarenwinkel Festival'.

Nog op voorhand een gezellige babbel met Piet die naast zijn soloproject ook nog succes oogst met zijn 'PD Martin Band' en tevens ook bandlid is van de geweldige rootsband 'Moonshine Reunion'. Het is vandaag zelfs 'volle maan' en dan staat er wel altijd iets te gebeuren. Het bluesminded volk van de Gijmel en omstreken sijpelden langzaam binnen en zelfs Roel van de bekende 'Living 29' was helemaal van Molestede richting Gijmel komen wandelen voor een 'Chimay Blue'...en ook uiteraard voor de 'Live' muziek. Ook present waren de overlevenden van Palmenzondag in 'De Venetiaen' uit Hoegaarden en helemaal uit de Vloanders ook ons Linda, en zo zie je maar 'De Garde' ook buiten de stadsomheiningen van de Gijmel bekend is. Het is allemaal de fout van de Vic.

De shakin' blues mama's zouden hun het eerste gedeelte nog een beetje moeten inhouden want eerst zou 'Peddlin' Pete' ons mee nemen naar de era van 'Pre-war Blues. Dit gemengd met een beetje swampblues van Tony Joe White en eigen originals zouden deel '1' warm en aangenaam maken om luisteren. Na de presentatie van Tamara maakte een zalige stilte zich meester van 'Café De Garde' en opende Piet met 'Deep River Blues' van Tony Joe White (1943-2018). En zeggen dat den 'Demer' hier nog een eindje vandaan ligt.

Na 'Travellin' Bone' krijgen we met 'Bust Trough The Front Door' een impressie van hoe 'Peddlin' Pete' met een original zich duidelijk kan inleven is de country blues. We stevenen zo langzaam richting masterclass van de Ol' school acoustic blues af. Misschien Kurt van Rootstown ter wille kregen we met 'Churchstreet Blues' zelfs een stukje Bluegrass op het menu.

Na een kleine discussie tussen 'Peddlin' Pete' en de Piet aan de knoppen neemt hij ons mee richting 'Deep South' en meer bepaald naar de 'Mississippi Delta'. In de geschiedenis van de blues zijn er heel wat blinde blueszangers de revue gepasseerd en zo is 'Rope Strechting Blues' er eentje van ragtime speler 'Blind Blake' (1896-1934), en zo blijven we ook daadwerkelijk bij de les over de Blues Legacy. Met 'Who You Gonna Hoodoo Now' van de meester songsmid Tony Joe White duiken we zo helemaal terug de swamps in.

'Screamin' and Hollerin' is dan ook weer eentje uit de 'Pre-War' era van de blues waarbij de credits gaan naar niemand minder dan Charley Patton (1891-1934). Patton wordt in het algemeen aanzien als de vader van de Delta Blues. Met 'Josephine' krijgen we terug een impressie van hoe mooi 'country blues' wel kan zijn. Terug even dan naar de blues van vandaag met Pete's original 'Dead man Willie' over een dispuut aan de poorten van het hiernamaals tussen Willie en Sintepieter. Of er echte Metal fans in da house zijn? Ik denk het niet maar 'Ace Of Spades' van Motörhead kennen we toch allemaal, alleen dat ene zinnetje niet.

Nog een hiel oud bluesje is 'Long Tall Mama' en zo zitten we bij het repertoire van 'Big Bill Broonzy' (1893-1958). 'Peddlin' Pete' had ons beloofd dat er tijdens het tweede gedeelte van zijn tot nu toe beklijvend concert ruimte zou gecreëerd worden voor de Hip Shakin' Mama's aanwezig en dus eindigde hij zo het eerste gedeelte al een beetje in de sfeer met het alom gekende 'Got My Mojo Working'. Deze 'blues song' kwam in 1956 uit de pen van Preston 'Red' Foster te vloeien en werd zo dankzij Muddy Waters (1913-1983) een klassieker van jewelste in de blues.

De zuiderse 'Moonshine' werd tijdens de pauze hier gewillig omgeruild naar een frisse 'Stella' en zo kon het beloofde feestje hier dan gaan beginnen in 'Café De Garde', want door de stand van de 'volle maan' deed dat hier denken aan de 'Blue Moon of Kentucky' van Bill Monroe of was het die van 'De Gijmel'?

Meteen de beuk erin dan maar met nummers als 'Hey Hey' en Otis Rush zijn 'Sit Down Baby' uit de mid fifties. Van de 'Godfather van de Blues', Robert Johnson (1911-1938) krijgen we dan diens 'Love In Vain'. We belanden zo in de swingende rhythm 'n blues periode met uit 1966 'Scratch My Back' van Slim Harpo en ook het startsein voor de 'Real 'Hot' Blues Mama's' hier aanwezig. Wat dan gezegd van de rock 'n roll van Chuck Berry met 'Maybelene'. Eén van de eerste echte rock 'n roll nummers alleen de 'Duck Walk' bleef 'Peddlin' Pete' ons verschuldigd.

'Walking Blues' is er ook eentje van de Robert maar werd eerlijkheidshalve toch in 1930 geschreven door 'Son House', een nummer dat later door Robert Johnson werd geadopteerd. 'Rollin' and Tumblin' werd in 1929 geschreven door 'Hambone Willie' Newbern en neeje dat was niet dezelfde Willie als aan de 'Heaven's Gate'. 'Hambone Willie' was een tijdsgenoot van mandoline speler James 'Yank' Rachell en 'Sleepy John Estes', je weet wel de man van 'Someday Baby' en 'Mailman Blues' uit de sixties.

Het mag zelfs nog meer intenser hier in 'Café De Garde' met 'Oh Well' van Peter Green en zijn 'Fleetwood Mac' en wat dan gezegd van de funky blues van Johnny 'Guitar' Watson en diens hit 'A Real Mother For Ya'. Er werd hier door 'Peddlin' Pete' zelfs even de 'Bee Gees' bovengehaald en zo bleven we hier meer dan 'Alive'.

Het werd hier vanavond in 'De Garde' een magistrale reis doorheen 'Memory Lane' van de blues en aanverwanten waarvoor dank aan Piet Vercauteren en aan Tamara en Davy van 'De Garde' om hem naar de 'Gijmel' te halen. We hebben er enorm van genoten.